بررسی وضعیت شاخص نسبت دانشجو به استاد در دانشگاه علوم پزشکی تهران
مطالعات متعدد نسبت دانشجو-استاد را از شاخص‌های کلیدی آموزش عالی معرفی کرده‌اند که اصولاً در رتبه‌بندی‌های دانشگاه‌های سراسر جهان مورداستفاده قرار می‌گیرد.
با توجه به اهمیت شاخص نسبت دانشجو به استاد در پیش‌بینی، ارزیابی و رتبه‌بندی عملکرد دانشگاه در زمینه رسالت بنیادین آن در ابعاد آموزش و پژوهش و نقش شاخص یادشده در تفسیر بار آموزشی ایجادشده هر دانشجو در مقاطع مختلف و میزان تدریس موظف هر مدرس در مرتبه معین، تحلیل این شاخص باهدف تبیین وضعیت (کنونی و روند رو به رشد یا نزول) دانشگاه از طریق تحلیل گذشته‌نگر محتوای سالنامه‌های آماری بنا به سفارش ریاست محترم دانشگاه انجام گرفت تا به این نحو، اطلاعات ارزشمندی را برای تصمیم‌سازی و برنامه‌ریزی توسط مدیران ارشد این حوزه فراهم آورد.
میزان مطلوب شاخص نسبت دانشجو به استاد در دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور بر اساس برنامه ششم توسعه، در سال ۹۷ معادل ۱۱ و تا سال ۱۴۰۰ معادل ۱۰ برآورد شده بود که در دانشگاه علوم پزشکی تهران این میزان در سال ۹۷، معادل ۶.۵ بود. کمترین میزان شاخص در سال ۹۷، در دانشکده پزشکی و بالاترین میزان در دانشکده پیراپزشکی و سپس دانشکده پرستاری-مامایی بود که البته در این دو دانشکده اکثریت دانشجویان در مقطع کارشناسی بودند. تغییرات این شاخص در سال‌های ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۷ در اکثر دانشکده‌ها روندی ثابت یا نزولی داشته ولی دانشکده پرستاری-مامایی، تقریباً روند صعودی داشته است. کمتر مطالعه‌ای اقدام به تعریف شاخص یا تبیین سطح مطلوب آن کرده است و بررسی‌ها نشان داده که سطح آرمانی شاخص، متناسب با سیاست‌های کلان و فعالیت‌های پژوهشی و آموزشی دانشگاه تعیین می‌شود. لذا تعیین شاخص در دانشگاه علوم پزشکی تهران و توجه به آن در تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌های مربوط به جذب دانشجو و استاد در دانشگاه می‌تواند مورد اهمیت قرار گیرد. همچنین تعریف شاخص‌های قابل‌اندازه‌گیری در خصوص کیفیت ارائه آموزش، جمع‌آوری داده‌های مرتبط در سالنامه‌های آماری دانشگاه و تحلیل و بررسی میزان و روند تغییرات شاخص‌ها در آینده می‌تواند برای تصمیم‌گیرندگان این حوزه در دانشگاه کمک‌کننده باشد.
ارسال نظر